کا روان رفته است...
به احترام دایی شهیدم علی اصغر گذاری که پس از 15 سال پیکرش را زیارت کردم
. دایی اصغرم
خوش آمدی اما چقدر دیر
از بس انتظار تو را کشیدم خسته شدم
تمام کو چه پس کو چه های امید را به دنبا ل تو گشتم. در سر هر کوچه فا نوس بی رمق
نگا هم را سو سو کنان در دور و برم گرداندم و درپی نشا نت بودم.
تنها صدای صلوات و نماز ودعا آرامم می کرد اما هر روز یاد تو دل مرا به غوغا
و تلا طم و آشوب می کشاند
.اصغر! من با این دل شکسته چه کنم؟
اصغر رشید قا مت و رعنا جما لم چرا 15 سال آفتا بی نشدی؟
دشت تفتیده جنوب 15 بهار و خزان را در دل خو یش میهمان دا شت و با ران رحمت حق تو را
از دیده های پنهان .
یا دم می آید چگونه روزگار بغض مرا می تکاند و همر زمان در تشییع دوستان جا وید الاثر تو تا
معرا ج شهدا بد نبال تا بو تهای سرخ و نورانی بد نبال گم
شده خود بودند و من نیز
اصغرم به من بگو با این دل شکسته چه کنم؟
اکنون انتظار ما به پا یان رسید و آمده ای
خوش آمدی!
من با ید بروم و از کوچه های این خا طره کوچ کنم.
با ید از شهر پرواز یأ س پر ازرنج پر از درد کو چ کنم.
من دیگر باید از تنها یی خود رخت سفر را بندم چرا که در آن سوی کسی مرا می خواند
ای مردم دلم هوای گریه دارد دلتنگی مرا چه کسی جواب می دهد
وقت تنگ است بگذا رید در این لحظه ی آخر سراغ دل خود بروم دل من
وسعت دریا دارد دل من خیلی آبی است همانند دریا صاف و زلال. بگذارید در
پی دل خود با شم که در این شهر همه دل شکسته انند
بگذارید من بروم ......
دایی اصغر جان تو به من بگو برای این چند استخوان و پلا ک معطر پس از 15 سال چه
می توانم بگویم؟
بیا و برایم از آ ن روز ها ی غریب و بی نشا نی بگو.
از آن بیا بان بی بضا عت سبزی و طراوت ....... باز بخند و مرا امید بده
کا روان رفته است و من جا مانده ام.... در کویر تشنه تنها مانده ام
------------------------------------------------------------
با تشکر از ما درم که مرا در این راه یاری نمود.
متن زیر را بخوا نید تازه است ...
و اما عشق۱...
صادق گفت : (( کو فه آن روزها زیبا تر بود))
یو سف گفت:((کو فه زیبا نبوده است و نخواهد بود))
صادق گفت : چرا !چرا! روزها ی خلا فت علی کوفه زیبا بود
یو سف لیخند تلخی زد و به فکر فرو رفت آهسته گفت : چه قلب ریو فی دا شتیم .
صا دق انگار که به او برخورده باشد گفت: (( فقط تو نبودی من هم در کودکی
مثل یک فرشته ی مهر بان بودم اصلا آن روزها مهربانی کوچک و بزرگ
نمی شنا خت...اف.اف بر این زمانه . هر چه پیش می رود .کثیف تر می شود ))
یو سف وسط حر فش پرید و گفت : بی جهت گردن زمانه نینداز این
انسان ها هستند که زمانه را کثیف می کنند.
با خود می گویم فقط در آن هشت سال می شد مهربانی را در دید .
حمله های شیمیا یی یا دتان نمی آید .... میدا نهای مین چطور؟
وقتی رمز عملیات خوانده می شد بچه ها با چه شجا عتی به سوی دشمن
حمله ور می شدند مهربانی...فدا کاری ...شجاعت
وامروز بزرگترین مهربانی قرن را می توان در کمک به بم آسیب دیده دید....